Je leeft je leven en ineens is het 2004. Beiden een leuke, drukke baan, meer geld dan je kunt opmaken en een onbestemd na-je-veertigste-gevoel. Tevreden en toch dat DoeMaar-iaanse “is-dit-alles”gevoel. Het besef dat we destijds voor elkaar gekozen hebben en niet voor de hectiek en de gekte van alle dag waarin we meer naast dan met elkaar leefden en waar we langzaam in verzeild raakten.

Dan het vakantiegevoel dat bijna iedereen wel kent: Dit is mijn plek, hier wil ik leven….. maar ja, voor ons was het niet meteen duidelijk: Italië trok en later Portugal. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en in de winter van 2004 de kerstdagen doorgebracht in dat deel van Portugal dat we nog niet kenden. Het voelde goed. De zon, de mensen, de rust, de koele nachten, de eenvoud, de kleine dingen. Geen Algarvegekte voor ons, maar eerlijk boeren land. Simpel leven met de natuur en terug naar de basis…… nou ja, met een beetje comfort dan. Precies wat we ook graag delen met onze gasten.

Het plaatsen van het bord “te koop” in de tuin van ons huis voelde confronterend. Nu was het definitief, we gaan vertrekken. Het moment waarop je denkt dat je weet wat het betekend maar nooit kan raden wat het echt met je gaat doen. Je zet een deur open, je laat iets moois achter en kijkt een blanco toekomst in….

Nu terugkijkend op die dagen kunnen we trots zijn op wat er staat en wat we onze gasten kunnen bieden. Een heerlijk gastenhuis, Casa a Oliveira, voor 4 personen met comfort en een leuke mix van Portugese invloeden en eigen ontwerpen. Verrassend en toch vertrouwd. Een fijne plek voor onze gasten om in alle rust de mooie, soms verborgen schatten van de Alentejo te kunnen ontdekken, mensen te ontmoeten en die dingen te doen die belangrijk zijn in hun leven. Dit beviel meerdere mensen en, naast wat volgelingen hier in de buurt, hebben we zelf nog twee mooie projecten mogen realiseren en later beheren. Monte da Madeira, voor vrienden ontworpen en verscholen tussen olijfbomen in een ondiep dal en Ninho da Cegonha voor gasten die tijdens een vakantie in ons Gastenhuis ook hun passie voor deze streek, de Baixo Alentejo, voelden opborrelen.